Imran b.Husayn (r.a) anlatiyor:
Resulullahin (s.a.v.) yaninda oturuyordum.
O sirada hz.Fatima (r.anh) geldi ve Resulullahin (s.a.v) karşIsinda duruyrdu.
Resul-i Ekrem (s.a.v) ona,
– Ey Fatima,yaklaş! buyurdu.Hz.Fatima biraz yaklaşti.
Resulullah (s.a.v) tekrar,
– Ey Fatima yaklaş buyurdu.Hz.Fatima (r.anh) biraz daha yaklaşti. Nebi (s.a.v) tekrar,
– Ey Fatima yaklaş buyurdu.Hz. Fatima (r.anh)
Resulullahin önüne kadar geldi.
Hz.Fatimanin yüzü sapsari olmuş,adeta hic kan kalmamişti.
Resulullah s.a.v parmaklarini acip
Hz.Fatimanin gögsüne koydu.Sonra başini yukariya kaldirarak,
– Ey aclari doyuran,sikintilari gideren,düsenleri kaldiran Allahim!
Muhammedin kizi Fatimaya aclik verme! diye dua etti.
Biraz sonra gördümki,
Hz.Fatimanin yüzündeki acligin verdigi sarilik kaybolmus yüzüne kan gelmisti.
Bundan birkac gün sonra
Hz.Fatimaya o günkü hadiseyi sordum.
– Ey Imran, o günden sonra bir daha aclik hissetmedim,dedi.
Bismillah deyip girdik denize/ SEMERKAND
Kitapindan
Dualarımız 