Ben bu yolculukta rızanı kazanmaya çalışıyorum ALLAH ‘ım!
Sözüm niyetimden filizleniyor..
Dar kelimelerimin içinde çaresizim;dudaklarım titriyor haddini aşmaktan..
Sadece diliyorum..
Aczimi koydum avuçlarıma; her gün yıkanıyor yüzüm.
Bilmem bir gün ulaşabilir miyim razı olduklarının iklimine?
Düşüncelerim Sırat gibi…Düşmekten korkuyorum benlik gayyasına..
Uçurumdan korkar mı Sen’i bilen?
İmanın eşiğinden geçen, düşer mi?
Bir kaşık bile değilken deryanda aklım, neyi alıp nereye boşaltacağım ALLAH ‘ım?
Sen’i bulan, bütün mülke sahip olurmuş. Kucağında demetlenirmiş kainat..
Sen’i bulan, güneşe yakınmış. Yıldızlar dökülürmüş görmeyi bilenlerin avuçlarına..
Ayrı ayrı öğretirmiş her yıldız,mesafelerin dilini. Sadece vadiler içinmiş derinlikler..
Gökyüzüne bakıyorum.. Süzülerek giden bulutların vazifesi farklı mı benimkinden?
Açtığımızda gözlerimizi, söyleyebilirmiyiz bir an dahi yalnız olduğumuzu ALLAH ‘ım?
Hep bizimlesin..
Endişeyle sindiğimizde bir köşeye, ne zaman göremedik ellerimize uzanan nurdan iplerini?
Tutunamadıksa gafletimizden..
Ey sevgililerin en Sevgilisi!
Yaşamanın tadı seni bulmadaymış..
Seven Sen’sin sevilen de..
Sen’i bulan neyi kaybeder? Sen’i kaybeden neyi bulur?
Ayşe Kaya
Dualarımız 